Fijn een eindje wandelen

Voor vandaag stond een stukje wandelen op het programma, zo'n 20 km bij t huisje vandaan zit een Nationaal Park. Eenmaal daar wilden we de route van 3 km doen, ver genoeg voor niet geoefende wandelaars. Een prachtige route langs water, lopend dwars door het bos over houten planken, niks mis mee. Maar we zagen ergens t einde van de route; wel kikkertjes en slangetjes. ( de eerste waren leuk maar hoe verder we kwamen toen was ik er wel klaar mee). Op een gegeven moment moesten we via een houten bruggetje oversteken en toen kwamen we in een gedeelte met overal stenen en rotsblokken ( helaas t examen voor geit heb ik net niet gehaald). Wat een getob. En het ergste was er kwam maar geen eind aan. Na heel wat klauterpartijen en een flinke bergetappe over bosgrond ( heb wel eens beter gewandeld) stonden we eindelijk boven, toen moesten we nog zo'n stuk door het bos terug. Bahbah. Na een flinke tippel was eindelijk het einde in zicht, maar goed ook want ik had een spierpijn, blaren, echt alles deed pijn. Gelukkig niet alleen bij mij